فهرست مطالب:

اگر در استخر ادرار کنم اشکالی ندارد؟
اگر در استخر ادرار کنم اشکالی ندارد؟
Anonim

رایان لوخت می‌گوید که «همیشه» در استخر ادرار می‌کند و مایکل فلپس فکر می‌کند «کلر آن را می‌کشد، بنابراین بد نیست». بنابراین رها کردن زیر آب کاملاً ایمن است، درست است؟

روز کریسمس، 2006، یک پسر شش ساله سالم در حال شنا در یک استخر سرپوشیده در نبراسکا شروع به سرفه و تقلا برای نفس کشیدن می کند. پدر و مادرش او را از آب بیرون می آورند و سرفه همچنان ادامه دارد. سپس او شروع به استفراغ می کند. پنج ساعت می گذرد و حالش بدتر می شود.

استخرهای شنا ناخالص هستند

  • یک شناگر در هر مسابقه بین 20-1.76 لیتر در استخر عرق می کند.
  • یک شناگر در هر مسابقه 25 تا 177 میلی لیتر ادرار در استخر ترشح می کند.
  • از هر پنج آمریکایی یک نفر اعتراف می کند که در یک استخر عمومی ادرار کرده است.
  • 93 درصد از آمریکایی ها می گویند که هرگز از آب حمام دیگران استفاده مجدد نخواهند کرد، با این حال پارک های آبی هر سال تقریباً 360 میلیون بازدید دارند.

با هر سرفه و خفگی در هر نفس، پسر به سرعت به اورژانس منتقل می‌شود، جایی که وضعیت او در نهایت تثبیت می‌شود، پس از تزریق دگزامتازون، کورتیکواستروئید و سه دوز اپی نفرین راسمیک (معروف به آدرنالین). پزشک معالج تحریک کلر را به عنوان علت بیماری ثبت می کند.

در دهه‌های گذشته، تعداد فزاینده‌ای از تحقیقات علمی نشان می‌دهد که ادرار کردن در استخر آن‌قدر که قبلاً فکر می‌کردیم بی‌ضرر نیست. مطالعه ای که به زودی در مجله Environmental Science & Technology منتشر خواهد شد بر اساس تحقیقات قبلی است که نشان می دهد اتصال کلر و اسید اوریک، یک ماده شیمیایی که تقریباً به طور کامل از ادرار وارد استخرها می شود، می تواند دو ماده شیمیایی بالقوه مضر ایجاد کند، یعنی کلرید سیانوژن. ارنست بلاچلی، یکی از نویسندگان این مطالعه، استاد دانشگاه پردو، می گوید و نیتروژن تری کلرامین. سپس این مواد شیمیایی می توانند از طریق تبخیر وارد هوای داخل استخر شوند.

سیانوژن کلرید که به صورت پراکنده در طول جنگ جهانی اول به عنوان یک سلاح شیمیایی مورد استفاده قرار می گیرد، با توانایی بدن در استفاده از اکسیژن تداخل می کند و می تواند به سیستم عصبی مرکزی، ریه ها و قلب آسیب برساند. تری کلرامین با علائمی شبیه آسم مرتبط است و سطوح فراوان این ماده شیمیایی با شیوع بهداشت عمومی در استخرهای شنا مرتبط است، مانند آنچه در سال 2007 بر 665 نفر در یک پارک آبی سرپوشیده تأثیر گذاشت.

روابط بین محصولات جانبی ضدعفونی و مشکلات بهداشتی که معمولاً با شناگران، ناجیان غریق و کارکنان استخر مرتبط است، نامشخص است. اما بر اساس یک مطالعه اروپایی، تنفس هوا در استخرهای سرپوشیده کارکنان را در معرض "خطر بیش از حد علائم تنفسی نشان دهنده آسم" قرار می دهد. مطالعه دیگری در سال 1994 کلروفرم را در خون شناگران رقابتی که در استخرهای سرپوشیده حضور داشتند (اما نه در شناگران استخرهای روباز) یافت. در جریان خون، کلروفرم می‌تواند به کبد و کلیه‌ها در مدت طولانی در معرض قرار گرفتن آسیب برساند.

پس آیا باید استخر رفتن را متوقف کنید؟ میشل هلاوسا، رئیس برنامه شنای سالم مرکز کنترل بیماری، می‌گوید: نه. مزایای سلامتی هنوز هم بیشتر از خطرات احتمالی است. اما مراقب استخرهای سرپوشیده ای باشید که به خوبی نگهداری نمی شوند. "یک استخر خوب و سالم اصلا بو نمی دهد." هلاوسا می گوید.

بدون نگهداری مناسب یا سیستم های تهویه موثر، این گازهای خطرناک جمع می شوند. بنابراین به دنبال استخرهای سرپوشیده با دسترسی باز از طریق پنجره ها و درها به فضای باز باشید و از فن هایی برای افزایش جریان هوا در سطح استخر استفاده می کنند. و اهمیت دوش گرفتن قبل از ورود به استخر و در واقع نادیده گرفتن انگیزه ادرار کردن را دست کم نگیرید. همانطور که بلاچلی و نویسندگان همکارش می نویسند، در نهایت "یک اقدام داوطلبانه برای اکثر شناگران" است.

توصیه شده: