فهرست مطالب:

چگونه Jell-O می تواند بهبود آسیب را تسریع کند
چگونه Jell-O می تواند بهبود آسیب را تسریع کند
Anonim

بافت همبند به طور معروف به کندی بهبود می یابد. تحقیقات جدید نشان می دهد که ژلاتین ممکن است کمک کند.

زمانی که کیت گریس دونده حرفه ای تصمیم گرفت در تابستان 2015 از بند، اورگان، به ساکرامنتو، کالیفرنیا نقل مکان کند، او به یک متخصص بی میلی در آناتومی پا و ساق پا تبدیل شده بود. او یک شکستگی استرسی متاتارس در پایش، یک مورد ناخوشایند فاشیای کف پا، تاندونیت در فلکسور هالوسیس لونگوس، و پارگی در صفحه کف پا، ساختار رباط مانندی در زیر توپ پا را تحمل کرده بود. مربی جدید او در پروژه مسافت نورکال، درو وارتنبرگ، قبل از رسیدن او یک ایمیل برای او فرستاد. او توضیح داد که برای موفقیت، او باید سالم بماند، و برای سالم ماندن، باید شروع به ساخت Jell-O کند.

وارتنبرگ، مدیر سابق رشته‌های پیست و کراس کانتری در دانشگاه کالیفرنیا در دیویس، از توصیه‌های کیت بار، که سرپرست آزمایشگاه زیست‌شناسی مولکولی عملکردی دانشگاه است، پیروی می‌کرد. در طول دهه گذشته، بار و همکارانش "رباط های مهندسی شده" را در آزمایشگاه خود پرورش داده اند، سپس آنها را در معرض انواع سوء استفاده قرار داده اند تا بفهمند چه عواملی بر خطر آسیب تأثیر می گذارد. نتیجه گیری آنها: در جستجوی وسواس گونه ما برای عضلات و قلب های قوی تر، ما نتوانسته ایم نحوه آموزش و تغذیه بافت همبند مانند رباط ها، تاندون ها، استخوان ها و غضروف ها را درک کنیم.

دیدگاه سنتی این است که بافت همبند اساساً بی اثر است. هنگامی که دانشمندان دانمارکی چند سال پیش تاندون آشیل را از اجساد تجزیه و تحلیل کردند، ردپایی از ایزوتوپ‌های کربنی را یافتند که توسط آزمایش بمب هسته‌ای در دهه‌های 1950 و 1960 به اتمسفر ساطع شده بود، که نشان می‌دهد در افراد عادی، هسته تاندون ترمیم و بازسازی می‌شود. تقریباً تا سن 18 سالگی متوقف می‌شود. این کمبود جابجایی یکی از اصلی‌ترین دلایلی است که آسیب‌های تاندون و رباط طول می‌کشد تا بهبود پیدا کنند.

اما رباط‌های پتری دیش Baar که از بقایای ACLهای پاره شده جمع‌آوری شده در طی جراحی‌های ترمیمی رشد کرده‌اند، نشان می‌دهند که راه‌هایی برای بیدار کردن بافت همبند بی‌اثر و بهبود بهبودی وجود دارد. هنگامی که رباط‌ها با کشش "ورزش" می‌شوند، با سنتز کلاژن جدید پاسخ می‌دهند، اما پاسخ مولکولی در حدود ده دقیقه به اوج خود می‌رسد و اگر ورزش بیش از آن زمان ادامه یابد، شروع به خاموش شدن می‌کند. یک تمرین دو ساعته ممکن است برای عضله دوسر و سیستم قلبی عروقی شما عالی باشد، اما برای تاندون‌های شما مضر است.

رباط های مهندسی شده همچنین به اسیدهای آمینه خاصی مانند پرولین، یک جزء کلیدی کلاژن، پاسخ می دهند. برای کشف بهترین راه برای تجویز پرولین به انسان، بار تحقیقات آنلاین انجام داد و به این نتیجه رسید که بهترین گزینه همان ژلاتین است که در مهمانی شام قدیمی بود. او با موسسه ورزش استرالیا همکاری کرد تا این ایده را در یک آزمایش دوسوکور آزمایش کند. آزمایش خون شرکت کنندگان نشان داد که طناب زدن تنها به مدت شش دقیقه، سه بار در روز، میزان سنتز کلاژن را دو برابر می کند. هنگامی که افراد یک ساعت قبل از هر تمرین کوچک 15 گرم ژلاتین با مقداری ویتامین C برای کمک به کاتالیز واکنش مصرف کردند، سنتز کلاژن دوباره دو برابر شد.

از زمانی که این نتایج برای اولین بار در اواخر سال 2016 منتشر شد، بار در سراسر جهان سمینارهایی را برای تیم‌های NFL، باشگاه‌های فوتبال اروپایی، تیم‌های راگبی استرالیا و سایرین برگزار می‌کند. در ماه اکتبر، او یک گزارش موردی را در مجله بین المللی تغذیه ورزشی و متابولیسم ورزشی منتشر کرد که در آن جزئیات کار خود با یک گارد تیراندازی NBA که از سن 16 سالگی با تاندونوپاتی مزمن کشکک زانویش دست و پنجه نرم می کرد. مخلوطی از ژلاتین و آب پرتقال غنی از ویتامین C؛ سپس، یک ساعت بعد، او یک دنباله ده دقیقه ای تمرینات ایزومتریک (بدون حرکت) پا را انجام داد. بعد از یک سال و نیم، هسته آسیب دیده تاندون - بخشی که ظاهراً بعد از 18 سالگی تغییر نمی کند - در MRI انجام شده توسط یک جراح ارتوپد مستقل طبیعی به نظر می رسد. باار می‌گوید که این بازیکن به عنوان یک اقدام پیشگیرانه به این روال ادامه داده است و اکثر هم تیمی‌هایش را متقاعد کرده است که از آن پیروی کنند.

بار خود تصدیق می کند که با انتشار اخبار تحقیقاتش، برخی از ورزشکاران ممکن است انتظارات غیرواقع بینانه ای داشته باشند.

این نوع شواهد برای متقاعد کردن برخی از شکاکان کافی نیست که کلاژنی که می خورید در واقع به شکل مفیدی به مکان مناسبی در بدن منتقل می شود. جیل کوک، متخصص برجسته تاندون در دانشگاه La Trobe در استرالیا، درباره تحقیقات ژلاتین می گوید: «همه همیشه به دنبال درمان جادویی هستند. "یکی وجود ندارد." و خود بار اذعان می‌کند که با انتشار اخبار تحقیقاتش، برخی از ورزشکاران ممکن است انتظارات غیرواقعی داشته باشند. به عنوان مثال، صرف خوردن ژلاتین، بدون انجام تمرینات ورزشی برای کمک به رشد فیبرهای کلاژن جدید در جهت گیری مناسب، احتمالا کمکی نخواهد کرد. بار می‌گوید: «شما فقط یک زخم قوی‌تر خواهید ساخت. (شکل بهینه ورزش بستگی به این دارد که چه نوع بافت همبندی را می‌خواهید تقویت کنید. به «یادداشت‌های پزشک» در زیر مراجعه کنید.)

با این حال، این ایده در حال افزایش است. چند گروه تحقیقاتی در بریتانیا و استرالیا شروع به بررسی فواید احتمالی ژلاتین کرده‌اند. و گریس که اکنون در پورتلند، اورگان مستقر است، اخیراً در تمرین برای یک تمرین حاضر شد و متوجه شد که یکی از هم تیمی هایش در باشگاه پیست Bowerman بسته هایی از کلاژن هیدرولیز شده - شکلی از ژلاتین که تحت پردازش بیشتر قرار گرفته است - برای به اشتراک گذاشتن آورده است. از شرکتی که او قصد تایید آن را داشت. (استفاده از کلاژن هیدرولیز شده کمی ساده تر از ژلاتین است، زیرا نیازی به جوشاندن و گیرش ندارد. هنوز مشخص نیست که آیا برای تاندون ها به همان اندازه موثر است یا خیر، اما برخی تحقیقات اولیه در آزمایشگاه Baar نشان می دهد که احتمالاً اینطور است.)

علیرغم سؤالاتی که در مورد اثربخشی کلاژن باقی می ماند، گریس قطعاً تبدیل شده است. شروع عادت او به ژلاتین مصادف شد با یک سال جادویی که باعث شد او خط مصدومیت خود را شکست، در مسابقات المپیک 2016 ایالات متحده در 800 متر پیروز شد و در ریو به فینال رسید. او می‌گوید: «همه این چیزهای خوب اتفاق افتاد، بنابراین من قطعاً به Jell-O ادامه داده‌ام. او دستور ژلاتین خود را در اینستاگرام منتشر کرد و همچنان چند بار در هفته آن را با توت های یخ زده برای ویتامین C مصرف می کند. و همچنین متوجه شد که مادرش، نماد تناسب اندام VHS دهه 1980، کتی اسمیت، کلاژن هیدرولیز شده را برای مو، ناخن و پوست خود مصرف می کرد. این به گریس انگیزه ملموس تری داد تا به برنامه پایبند بماند. او می گوید: «این مانند یک حلقه بازخورد مثبت است. "من تاثیری روی ناخن هایم می بینم، بنابراین شاید تاندون هایم نیز قوی تر شوند."

یادداشت های پزشک

ژلاتین به تنهایی شما را درمان نمی کند. به گفته محقق Keith Baar، نقش آن تقویت اثرات ورزش بر روی بافت مورد نظر است. اما باید تمرین را برای بافت همبند که می‌خواهید بهبود یا تقویت کنید، بهینه کنید.

کمک تاندون: از نگهدارنده های ایزومتریک استفاده کنید تا به قسمت سالم تاندون اجازه دهید به تدریج شل شود و بار و محرک برای بهبودی روی بافت آسیب دیده منتقل شود. برای کمک به بهبود تاندون آشیل، به عنوان مثال، روی انگشتان پا روی یک پا بایستید، 30 ثانیه نگه دارید و سه تا پنج بار با وقفه های 30 ثانیه ای این کار را تکرار کنید.

داروی استخوان: در حالی که تاندون‌ها و رباط‌ها بیشترین توجه را در تحقیقات Baar به خود جلب کرده‌اند، استخوان نیز نوعی بافت همبند غنی از کلاژن است و بنابراین به نسخه اصلاح‌شده همان پروتکل پاسخ می‌دهد. به‌جای تنش، از تکانه‌های تکان‌دهنده برای شروع بازسازی استخوان استفاده کنید: شش دقیقه طناب زدن را امتحان کنید تا از شکستگی‌های استرسی در پا و ساق پا جلوگیری کنید.

زمان سنجی: بین 30 تا 60 دقیقه قبل از هر تمرین، 15 گرم ژلاتین آماده غذایی با تقریباً 200 میلی گرم ویتامین C مصرف کنید. تمرینات نباید بیش از ده دقیقه باشد و باید حداقل شش ساعت قبل یا بعد از ورزش دیگر باشد. برای پیشگیری از آسیب، دو تا سه جلسه در هفته را هدف قرار دهید. برای توانبخشی پس از آسیب حاد، در اسرع وقت شروع کنید (در صورت لزوم با کاهش بار) و حداکثر سه تمرین کوتاه در روز، به فاصله شش ساعت انجام دهید.

توصیه شده: