آیا باید اهداف بزرگ خود را برای خود نگه دارید؟
آیا باید اهداف بزرگ خود را برای خود نگه دارید؟
Anonim

همانطور که هنرمند چاک کلوز گفت: «الهام برای آماتورها است. بقیه فقط حاضر می شویم و مشغول کار می شویم.

چند سال پیش، داشتم با پدرم تلفنی صحبت می‌کردم و از برنامه‌های او برای آخر هفته آینده پرسیدم. او شنبه گفت که می‌خواهد به گلف برود، اما باید منتظر می‌ماند تا مادرم و دوستش آن را ببرند، زیرا آنها می‌خواستند 100 مایل دوچرخه سواری کنند.

و سپس گفت: اوه، لعنتی، احتمالاً قرار نبود این را به شما بگویم. فکر می‌کنم او می‌خواست آن را مخفی نگه دارد.»

عصر شنبه بعد، مادرم عکسی از کامپیوتر دوچرخه اش برایم پیامک کرد: 109 مایل. وقتی روز بعد با او تماس گرفتم، از او پرسیدم که چرا برای اولین بار در زندگی اش در سن 65 سالگی در مورد برنامه خود برای یک قرن سواری به من نگفته است.. مطمئن نبودم که موفق می شویم.»

این در مورد این نیست که مادر من و آن بی‌دلیل هستند و بدون هیچ دلیلی تصمیم گرفته‌اند چیزی بزرگ مانند رکاب زدن با دوچرخه هیبریدی در رطوبت جولای در آیووا برای یک روز کامل امتحان کنند، هرچند که مسلماً این کار بسیار تمیز است. این در مورد برنامه ریزی برای انجام کارهای بزرگ است و تا زمانی که کار بزرگ را تمام نکرده اید به کسی نگویید. (همچنین ممکن است داستانی در مورد پدرم باشد که نمی تواند اسرار را به خوبی حفظ کند.)

نمی‌دانم این را از مادرم می‌گیرم یا او از من می‌گیرد، اما من یک برنامه‌ریز مخفی هم هستم. اگر می‌خواهم کار بزرگی انجام دهم، مانند نوشتن کتاب یا بالا رفتن از کوه، تا زمانی که کار تمام نشود، چیزی نمی‌گویم. بله، شما باید به طور مثبت نیت خود را برای خود تأیید کنید و قطعاً به جای «شاید بتوانم این کار را انجام دهم» فکر کنید "من می توانم این کار را انجام دهم". اما اگر برای اولین بار قصد صعود از کوه رینیر را دارید، ممکن است قبل از رسیدن به قله، چیزهای زیادی در آنجا اتفاق بیفتد. برای مثال، آب و هوای غیرمنتظره می تواند آن را غیرممکن کند، حتی اگر 100 درصد تمام توان خود را برای آماده شدن از قبل انجام داده باشید. شما می توانید یک روز قبل از صعود خود به تاول های وحشتناک یا ویروس معده مبتلا شوید. امیدواریم هیچ یک از این چیزها برای شما اتفاق نیفتد، اما بیایید صادق باشیم: تا زمانی که هر دو پای خود را روی قله کوه نداشته باشید، از آن کوه بالا نرفتید - شما در حال تلاش برای بالا رفتن از کوه هستید.

چند مطالعه روانشناسی نشان داده است که گفتن اهداف خود به مردم باعث می شود کمتر به آنها دست یابید (برخی آن را اینجا، اینجا و اینجا می خوانند) و برخی دیگر با این ایده مخالفت کرده اند (اینجا) و می گویند که ما می خواهیم در 99 درصد اهداف خود شکست می خوریم، چه به کسی بگوییم چه نگوییم.

مطمئناً، گفتن خصوصی به یکی از نزدیکانتان درباره ایده بزرگتان می‌تواند به شما کمک کند که در قبال آن پاسخگو باشید، به خصوص اگر آنها دوست خوبی باشند که به این راحتی شما را رها نمی‌کنند. اما این با گفتن این موضوع به همه دنبال‌کنندگان توییتر یا اینستاگرام متفاوت است، زیرا شما از ایده‌های خود هیجان زده‌اید، پست‌های رسانه‌های اجتماعی بسیار زودگذر هستند و بسیاری از ما در زندگی‌مان سر و صدای زیادی داریم که نمی‌توانیم هرکسی را که «فالو» می‌کنیم، در قبال هر چیزی مسئول بدانیم.. آخرین باری که نظر دادید کی بود، "هی @bobxyz، پارسال یک بار توییت نکردی که امسال قراره کتاب بنویسی؟" ما امروزه میلیون ها راه برای برقراری ارتباط داریم و صحبت ارزان تر و ارزان تر می شود.

یکی از جملات مورد علاقه من در تمام دوران ها از هنرمند چاک کلوز است که ساعت ها و ساعت ها (اما فقط نیم قاشق چای خوری رنگ مشکی) را صرف ساختن "خود پرتره بزرگ" نه فوت در هفت فوت کرد و به طرز شگفت انگیزی فوتورئالیستی کرد 1967. کلوز گفت: «الهام برای آماتورها است. بقیه فقط حاضر می شویم و مشغول کار می شویم.» او در مورد فرآیند ساختن هنر صحبت می‌کرد، اما فکر می‌کنم این نقل قول همچنین نشان می‌دهد که الهام‌گیری زودگذر چقدر است - با ایده‌های بزرگ، الهام فقط می‌تواند از طریق درصد بسیار کمی از کار مورد نیاز برای انجام کاری به شما قدرت دهد. Drive چیزی است که شما را به خط پایان، ویرایش نهایی یا قله می رساند.

برای من، همه چیز به یک چیز خلاصه می‌شود: لذت در انجام آن کار است، نه اینکه بگوییم که آن کار را انجام می‌دهی.

توصیه شده: